Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

28η Οκτωβρίου 1940

    
ΠΗΓΗ: Γιάννης Σουδίας




ΠΗΓΗ: Γρηγόρης Ζερβός



ΠΗΓΗ: Γρηγόρης Ζερβός






Ο Μικρός Ήρως


Ο Μικρός Ήρως ήταν εβδομαδιαίο ανάγνωσμα που συνέγραψε ο Στέλιος Ανεμοδουράς και διάνθισε με σκίτσα του ο Βύρων Απτόσογλου για μία ολόκληρη 16ετία, από το 1953 έως το 1968 όταν και διακόπηκε για λόγους που είχαν άμεση σχέση με την επιβολή λογοκρισίας που εφάρμοσε το τότε δικτατορικό καθεστώς. Πρόκειται για τις περιπέτειες τριών ηρωϊκών Ελληνόπουλων (του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του "Σπίθα") κατά τη διάρκεια της κατοχής και του αγώνα τους απέναντι σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες. 





Ο Ναπολιτάνος

Τραγούδι, εμπνευσμένο από τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του '40.


Δίσκος: "Αλβανία" (1973).
Στίχοι: Πυθαγόρας 
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Ερμηνεία:  «Νεανικό Χορωδιακό Σύνολο Έλενας Καντάρη»




Γυναίκες Ηπειρώτισσες

Παιδική χορωδία Σπ. Λάμπρου


Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος


Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Δυναμώστε τον ήχο και παρακολουθήστε σε πλήρη οθόνη την εξάπλωση των δυ­νά­με­ων του Άξονα, τις σημαντικότερες μάχες στα ευρωπαϊκά μέτωπα, το τέλος του φασιστικού και του ναζιστικού καθεστώτος αλλά και την κατοχή της Γερμανίας και της Αυστρίας από τους Συμμάχους.
Δημιουργός: Gary Linhart http://historyteam.pbworks.com/w/page/18568707/Animations

«Τα μάτια του αλόγου μου»

Η συγκινητική ιστορία ενός στρατιώτη που έχασε το άλογό του κυνηγώντας Ιταλούς στην Αλβανία. 







Είναι μια από τις δεκάδες, ίσως εκατοντάδες ιστορίες ζώων που έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο. Ο πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας «Ακρόπολις» Σπύρος Τριανταφύλλου περιγράφει την ιστορία του Ψαρή. Του αλόγου που δεν άντεξε τις κακουχίες και άφησε την τελευταία του πνοή σε ένα χαντάκι στην Αλβανία. Η ιστορία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα στις 9 Μαρτίου 1941. Γράφει ο Τριανταφύλλου: « Σ’ ένα χωριό στην πλαγιά του Μόροβα, στο σπίτι ενός Αλβανού χριστιανού που καταλύσαμε ένα βράδυ βρεθήκαμε στρατιώτες όλων των όπλων και σωφέρ ακόμα. Ρώτησα έναν που είχε λάβει μέρος στην ιστορική μάχη της Πίνδου:
– Συνάδελφε, ποιο πράγμα δε θα λησμονήσεις ποτέ από αυτόν τον πόλεμο; Ήταν ιππέας ο συνάδελφος. Με κοίταξε, σκάλισε λίγο με την τσιμπίδα τη φωτιά, που έκαιε μπρος μας και μ’ απάντησε: 
– Τα μάτια του αλόγου μου… Και συνέχισε: «Κυνηγούσαμε μέρες τους Ιταλούς. Τους βγάλαμε από τα μέρη μας που είχαν μπει και τους ακολουθούσαμε μέσα στην Αλβανία. Τα άλογά μας τσακισμένα από την κούραση δυσκολευόντουσαν τώρα από τα χιόνια και τους γκρεμούς. Είδα πολλά που πέφτανε και τους συναδέλφους να τα χαϊδεύουν λίγο και να τ’ αφήνουν εκεί που έπεφταν για να συνεχίσουν το κυνήγι των Ιταλών πεζή. Ήρθε και η σειρά του δικού μου. Σ’ ένα χαντάκι σκεπασμένο με χιόνι, τόσο που να μη φαίνεται ο Ψαρής μού κόλλησε. Πήδησα από τη σέλα. Το άλογο προσπαθούσε να σηκωθεί αλλά δε μπόρεσε κι έπεσε ολότελα. Πεινασμένο μουσκεμένο ως το κόκκαλο, ταλαιπωρημένο από το αδιάκοπο τρέξιμο πάνω στα κατσάβραχα ήταν γραφτό του να μείνει εκεί. Μάζεψα τα πράγματα που είχα στη σέλα για ν’ ακολουθήσω κι εγώ με τα πόδια τους άλλους. Το χάιδεψα λίγο στο σβέρκο και το φίλησα. Και κίνησα. Σε λίγα βήματα γύρισα να το ιδώ για τελευταία φορά. Μπορεί να ήταν ζώο, αλλά ήταν ο σύντροφός μου στον πόλεμο. Είχαμε δει μαζί τόσες φορές τον θάνατο, είχαμε περάσει μαζί μερόνυχτα ζωής τέτοιας που δε λησμονιέται ποτέ. Και το είδα να με κοιτάζει που έφευγα. Τι ματιά ήταν αυτή, βρε παιδιά… Πόσο παράπονο, πόση λύπη φανέρωνε.. Μ’ έπιασε κλάμα. Αλλά δεν πρόλαβαν ν’ ανέβουν δάκρυα στα μάτια μου. Ο πόλεμος δεν αφήνει καιρό για τέτοια. Σε μια στιγμή σκέφτηκα να το σκοτώσω. Δε βάσταξε όμως η καρδιά μου. Και το άφησα εκεί. Με κοίταζε ως που χάθηκα πίσω από το βράχο…» ... 

ΠΗΓΗ: Μηχανή του Χρόνου

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018

Σπαζοκεφαλιές

Εξασκούμαι στην προπαίδεια

"Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα"



Το εμβληματικό αυτό έργο αποτελεί την ηθογραφία μιας άλλης εποχής, τόσο κοντινής και μακρινής ταυτόχρονα. Η ελληνική μας επαρχία και οι άνθρωποί της, τα παιδικά όνειρα και τα πρώτα αθώα ερωτικά σκιρτήματα, ο αγώνας για μια επιβίωση διαφορετική από τη συνηθισμένη, αποτελούν τα στοιχεία εκείνα που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά του θεατή.

Ένα ορφανό, χαρισματικό αγόρι, ο Μέλιος, διψάει για μόρφωση. Η λαχτάρα του για μάθηση του δίνει ώθηση και φτερά. Φως, στήριγμα και οδηγός, ο Δάσκαλός του ο καλός, τον βοηθάει να φύγει απ’ το χωριό και να πάει στην πόλη να μορφωθεί. Αγωνίζεται να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, ζει μια μεγάλη περιπέτεια και παίρνει δύναμη από τα γράμματα. Τα γράμματα που αγαπά και ζει μόνο γι’ αυτά!
Ένας πολυάριθμος θίασος πλαισιωμένος από εξαιρετικούς συντελεστές καθώς και οι εξαίσιες μουσικές του συνθέτη Θωμά Καραχάλιου απογειώνουν την ψυχή και τη σκέψη των θεατών.
Η σκηνοθεσία της δασκάλας Ειρήνης Ιακώβου κάνει το έργο απλό, βαθύ και κατανοητό για όλα τα παιδιά. Προσφέρει μια θεαματική μεταφορά του λογοτεχνικού κειμένου στη σκηνή.
Ένα θεατρικό ουσιώδες, φροντισμένο από κάθε άποψη τέχνης. Ένα εκπαιδευτικό διαμάντι που υπενθυμίζει την σημασία των ηθικών αξιών!

Η παράσταση βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.